єткi-тєρкi

Bu yaziyi ismi lazim degil, Akgün'ün provakasyonlarina, tepki olarak yazma geregi hissediyorum.. Uzun süredir devam eden kiskirtma politikarina karsi kontrollü tepkilerimin kaynagi merak uyandirdi bende.. Hep bardagi tasiran bir son damla oldugu söylenirken, bu son damla benim bardaga damlamamakta neden bukadar israrli diye merak ediyorum.. Birileri bana bir ayricalik gösterip bardak yerine sürahi sunmus olabilirmi?.. Sabirlara bile sInIrlar çizilmisken, benim ufukta o sInIr neden görünmüyor?..
Bu sorular zihinimi mesgul ederken, cevaplari bulma adina.. klasik terapi yöntemlerine basvurup çocukluguma inmek isterdim.. fakat bu ismi geçen zat-i muhterem benim hâla çocuk oldugum konusunda da israrli.. Onu bir nebze memnun etmek adina bu fikri unutuyorum..Ve iste bana ait yapici bir yön cikiyor ortaya, her kosulda, kosulsuz duyarligiligim ve olgunlugum..
Kimilerinin kara kapli defterleri vardir.. kimilerinin kara listeleri.. benimse kara bir blogum.. Etkiler tepki olusturmak zorundaysa.. ben bu kanuna karsi koyarak Newton'un kemiklerini sizlatmamak adina, tepkimi "Akgün'' ün, "ak'ini karalayarak, "Karagün" olarak yaziyorum buraya.. : ) DS

ѕωєєт ησνємвєя

Iyi filmler baska dünyalarin kapilarini aralayarak oldugum yerden çok farkli boyutlara götürmekle yetinmeyip basdöndürücü, karmakarisik bi haz almami saglayip, dengemle oynayabiLiyor.. Bu günde o türden bir ask filmi izledim, üzerine yillarca yazilip çizilen ask.. yine farkli bir hikayeyLe anlatiliyordu.. eski bi filmmis simdiye kadar nasil izlemedigime sasip kaldim.. '' kasimda ask baskadir" .. DS

уiтiя(iℓ)∂iк

Yitirdiklerimizin gölgesinde.. sirtimizda yine, yeni keskelerimizle hayatin süzgecinden akiyoruz yitirdiklerimize, yitirilenlere inat.. Magrur ve dik bir edayla, hep biraz eksilerek devam ediyoruz yollarimiza, belleklerimizin alisik oldugu bu olagan düzeni mecburen kabullenerek.. Oysa yasami sil bastan yasama firsati verilse, yine ayni hatalari yaparmiyiz acaba? Sirf düzeltmek adina kendimizden fakli davranirsak ne kadar biz olabiliriz mesela?
Hatalarimiz, bize yapilan hatalar, gercekten olgunlastiriyormu bizi yoksa katilastiriyormu yureklerimizi? Bu olgunlasma sürecinde kaybedislerimiz, sadece yitirdiklerimiz olmuyor aslinda, yitiyoruz bizde onlarla.. kendimizden birer parça birakarak gerimizde, ilerliyoruz "hayat devam ediyor" sloganiyla.. Kimi aklini birakiyor gerilerde, yola hafizasinin bir bölümünü hep mesgul eden bir yitirilenle.. Kimi kalbini birakiyor birilerinde.. sol yaninda hep bir siziyla.. Kimi sevdiklerini yitiriyor bu yolda.. eksilerek devam ediyor hayatina, çaresiz cirpinislarla.. Kimi yasamini birakiyor.. sonrasinda yasama hakkini veremeden, gerilerde yitirilmis bir yasamin gölgesinde.. Ruhlarimiz derin yaralar aliyor bu yitme, yitirilme sürecinde..
Yasamda bize her sunulani iyi, kötü, kabul etmeyi borç biliyoruz, sonra kendimizi avutmak adina siginiriyoruz cümlelerin ardina.. Eksilerek ilerlenen bir yolda, nasil bütün kalabilir insan?.. DS

єу нαƒιzα! кαηιуσя ηє ναяѕα ѕüz∂ügüη..

Umutlarin gelip dayandigi bazi sinirlar vardir ya.. Hani hayattan daha fazlasini istemenin, beklemenin anlamsizlastigi zamanlar..Varmak istedigim, olmak istedigim insan olamadigimi bildigim, ama artik o insan olabilmek için yaptigim seçim disindaki bütün seçimlerin varliklarini benim disimdaki bir takim insanlar için sürdürdüklerinden emin oldugum bir dönemindeyim hayatimin...Bundan daha iyi olabilir miyim? Evet!!.. Peki bundan farkli olabilir miyim?? iste bu sorunun cevabini bilmiyorum.. yasadiklarim, yasamadiklarim, bildiklerim, hiç ögrenmediklerim, tanidigim insanlar ve yanimdan akip gidenler öyLe veya böyLe beni bu gün oldugum noktaya getirdiler.. Kendime kattiklarim ve kendimden çaldiklarim bu güne getirdi beni..Artik geriye dönemeyecigim, içimdeki hiç bir izi yok edemeyecegim.. bundan sonra ancak benligimin izin verdigi ölçüde degisebilecegim.. Yani bambaska bir insan olabilmem mümkün degiL..Bu ülkeden uzaklassam bile kendimden, ögrendiklerimden, hafizamin derinliklerinde bir gün ortaya çikmayi bekleyen ya da zaman zaman zihnimi ziyaret eden anilarimdan kurtulamam.. Seçecegim yeni dostlar, gidecegim yeni yollar hep kafamin içinde biriken milyonlarca sesin yansimasi olacaklar..Aslinda hayatimdan memnunum, içindeki insanlari seviyorum.. Durup önümde uzanan yola baktigimda kendimi iyi hissediyorum.. Ama iste sadece zaman zaman bu kadar belirli bir yolu sonuna kadar yürümek anlamsiz geliyor bana.. DS